๑๐
๑๑ ๑๒ ๑๓ ๑๔ ๑๕
๑๖ ๑๗ ๑๘ ๑๙ ๒๐
๒๑ ๒๒ ๒๓ ๒๔ ๒๕
๒๖ ๒๗ ๒๘ ๒๙ ๓๐
๓๑ ๓๒ ๓๓ ๓๔ ๓๕
๓๖ ๓๗ ๓๘ ๓๙ ๔๐
๔๑ ๔๒ ๔๓    
       
 

 


         “บัว ฉันชักหิวแล้วซิ บัวหิวไหม” กล้วยเอ่ยขึ้นหลังจาก
เดินกันไปได้สักพักใหญ่ พลางสอดส่ายสายตาไปรอบ ๆ ด้วย
ความหวังว่าคงจะเห็นอะไรที่พอจะกินได้บ้าง ฉับพลันกล้วยก็
เหลือบไปเห็นมะม่วงต้นใหญ่ต้นหนึ่งมีลูกห้อยระย้าเต็มต้น กล้วย
จึงรีบวิ่งไปที่ต้นมะม่วงต้นนั้นทันที พอไปถึงก็ปีนขึ้นไปบนต้นไม้
ตั้งใจว่าจะเก็บมะม่วงกินให้อร่อย แต่ปรากฏว่าดึงเท่าไรก็ดึงไม่ออก
ในที่สุดก็เลยต้องกลับลงมาด้วยความผิดหวัง พอลงมาถึงพื้นดิน
ก็บ่นกับเจ้าบัว
          “แปลกจังเลย บัว มะม่วงที่นี่ก้านเหนียวจังเลย ดึงเท่าไรก็ดึง
ไม่ออก ไม่เหมือนมะม่วงที่บ้านเราเลยเด็ดง่าย เราเดินต่อไปหา
อย่างอื่นกินกันเถอะ”
ขณะที่ทั้งสองกำลังจะออกเดิน ก็ได้ยินเสียงดังตุ้บข้างหลัง
พอหันไปดูก็เห็นลูกมะม่วงกลิ้งอยู่ที่พื้น กล้วยรีบวิ่งไปหยิบทันที
ด้วยความดีใจ   ขณะที่กล้วยกำลังกัดมะม่วงกินอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงทัก
          “อร่อยไหม”
          กล้วยตอบพลางแทะมะม่วงไปพลาง “อร่อยมาก มันกว่า
มะม่วงต้นที่บ้านเสียอีก และไม่ค่อยมียางด้วย แต่ฉันก็ยังระมัดระวัง
เวลาแทะ เพราะแม่เคยบอกว่ายางมะม่วงกัดปากได้ ถ้าอยู่ที่บ้าน
แม่จะไม่ยอมให้ฉันทำเช่นนี้แน่”
          “แต่มะม่วงที่นี่ก้านเหนียว เด็ดยากกว่ามะม่วงที่บ้านใช่ไหม”
 



 
กลับหน้าแรก