๑๐
๑๑ ๑๒ ๑๓ ๑๔ ๑๕
๑๖ ๑๗ ๑๘ ๑๙ ๒๐
๒๑ ๒๒ ๒๓ ๒๔ ๒๕
๒๖ ๒๗ ๒๘ ๒๙ ๓๐
๓๑ ๓๒ ๓๓ ๓๔ ๓๕
๓๖ ๓๗ ๓๘ ๓๙ ๔๐
๔๑ ๔๒ ๔๓    
       
 

 



           “ กล้วยอยากทราบจ้ะ     กล้วยขออนุญาตออกไปเล่นที่หน้าบ้านกับเจ้าบัวนะจ๊ะ“
           “ไปเถอะ แล้วระวังให้ดี อย่าซนมากนักนะลูกประเดี๋ยวจะเป็น
อันตราย“ แม่กำชับ
           “จ้ะแม่ กล้วยไปละ“ เจ้าบัวซึ่งนอนอยู่แถวนั้นลุกวิ่งตามออกไปด้วย
กล้วยรีบวิ่งตรงไปยังต้นแก้ว พอไปถึงก็ส่งเสียงร้องเรียก
“ต้นแก้วจ๋า แม่บอกว่าวันนี้ฉันทำความดีเป็นพิเศษแล้ว เธอจะพาฉัน
ไปเที่ยวเมืองต้นไม้ได้หรือยัง“
           “____________“ เงียบไม่มีเสียงตอบจากต้นแก้ว แต่ทันใดนั้น
กล้วยก็เหลือบไปเห็นดอกแก้วช่อหนึ่งค่อยๆ เปลี่ยนสีจากสีขาวเป็นสีชมพู
อ่อน แล้วสีก็แก่ขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นสีแดงเข้ม กล้วยตกตะลึงจ้องมอง
ดูไม่วางตา พอหายตะลึงจึงเอื้อมมือออกไปเด็ดดอกแก้วช่อนั้น แล้วทัดหูไว้
ฉับพลันก็ได้ยินเสียงของต้นแก้ว
           “สวัสดีจ้ะกล้วยเด็กที่น่ารัก เธอพร้อมที่จะไปกับฉันหรือยัง“
           “พร้อมแล้วจ้ะ“ กล้วยตอบทันที “แต่ว่าฉันขอเอาเจ้าบัวไปด้วยได้ไหม
ฉันสัญญาว่าจะดูแลมันอย่างดี ไม่ปล่อยให้ยุ่งจุ้นจ้านเลย“ กล้วยต่อรอง
กับต้นแก้ว
           ต้นแก้วเงียบไปครู่หนึ่งราวกับต้องการเวลาในการตัดสินใจแล้วจึงตอบ
ตกลง


 
กลับหน้าแรก