๑๐
๑๑ ๑๒ ๑๓ ๑๔ ๑๕
๑๖ ๑๗ ๑๘ ๑๙ ๒๐
๒๑ ๒๒ ๒๓ ๒๔ ๒๕
๒๖ ๒๗ ๒๘ ๒๙ ๓๐
๓๑ ๓๒ ๓๓ ๓๔ ๓๕
๓๖ ๓๗ ๓๘ ๓๙ ๔๐
๔๑ ๔๒ ๔๓
     
 

 


 
          “ออกมาทางปากใบน่ะซิ” กล้วยได้ยินเสียงตอบมาอย่าง
รำคาญ ๆ แต่ด้วยความอยากรู้จึงถามต่อไปอีก
          “ปากใบอยู่ตรงไหน ฉันไม่เคยเห็นเลย เหมือนปากคนไหม”
ต้นไม้ใหญ่อธิบายว่า “ปากใบก็อยู่ที่ใบน่ะซิ ปิดเปิดได้เหมือน
ปากคนนั่นแหละ แต่มันเล็กมาก เจ้ามองด้วยตาเปล่าไม่เห็นหรอก
ปากใบไม่ได้มีไว้กินอาหารอย่างปากคน แต่มีไว้เป็นทางผ่านของ
ก๊าซจากข้างนอกเข้าสู่ข้างใน และเป็นทางผ่านของก๊าซและน้ำจาก
ข้างในออกสู่ข้างนอก ใบไม้ใบเดียวมีปากใบเป็นร้อยๆ เชียวนะ”

          กล้วยได้ยินเช่นนั้นจึงร้องอุทานขึ้น
          “โอ้โฮ ถ้าเช่นนั้นหากต้นไม้ใช้ปากไว้สำหรับพูดเหมือนกับคน
ที่บ้านเมืองของฉันคงเสียงดังเซ็งแซ่ไปหมดแน่ ๆ คนคงยอม
แพ้หมด โชคดีที่ปากใบไม้ไม่ได้มีไว้สำหรับพูด”
          “เอ๊ะ แล้วต้นไม้มีจมูกไว้หายใจด้วยหรือเปล่า” กล้วยซักถาม
ต่ออย่างสนุก
          “ก็อย่างที่บอกแล้วเมื่อกี้ว่าปากใบใช้เป็นทางผ่านก๊าซและน้ำ
แสดงว่าพืชใช้ปากใบสำหรับหายใจและคายน้ำ”
          “คายน้ำเป็นอย่างไรนะ” กล้วยขัดขึ้นด้วยความสงสัย
ต้นไม้ใหญ่อธิบายต่อไปว่า
 



 
กลับหน้าแรก