๑ ๒ ๓ ๔  ๕ ๖ ๗ ๘ ๙ ๑๐ ๑๑ ๑๒ ๑๓ ๑๔ ๑๕ ๑๖ ๑๗ ๑๘ ๑๙ ๒๐ ๒๑ ๒๒ ๒๓ ๒๔ ๒๕ ๒๖ ๒๗ ๒๘ ๒๙ ๓๐ ๓๑ ๓๒ ๓๓ ๓๔ ๓๕ ๓๖ ๓๗ ๓๘ ๓๙ ๔๐ ๔๑ ๔๒ ๔๓                          “ท่าทางแบบนี้แสดงว่าหิวมาละซิ วันนี้เรียนมากหรือเล่นมากล่ะลูก“          “ ไม่ใช่ทั้งสองอย่างเลยแม่ วันนี้กล้วยมีเรื่องมาเล่าให้แม่ฟังด้วย เมื่อ ตอนกลางวันนะแม่ ตอนที่กล้วยกำลังกินข้าวอยู่ กล้วยเห็นแตงเขานั่งอยู่ เฉยๆ ไม่กินข้าว กล้วยจึงไปถามเขาว่า ไม่กินข้าวหรือ เขาก็บอกว่าไม่หิว แต่กล้วยเห็นเขาแอบมองกล้วยกำลังกินข้าว กล้วยก็เลยแบ่งข้าว กลางวันของกล้วยใส่ฝากล่องข้าวยกไปให้เขา ตอนแรกเขาไม่ยอมกิน กล้วย ชวนเขาตั้งนานเขาจึงยอม     แล้วเราสองคนก็กินข้าวด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อย คุยกันไปคุยกันมากล้วยจึงรู้ว่าแตงทำสตางค์หล่นหาย เลยต้องอดข้าวกลางวัน พอบ่ายท้องของกล้วยร้องจ๊อกๆ เลยแม่     วันนี้กล้วยจึงต้องรีบกลับบ้านแต่วัน มาขอขนมแม่กิน“          พอกล้วยเล่าจบ แม่ก็ลุกมากอดกล้วยไว้พร้อมกับชมว่า          “ลูกของแม่น่ารักจริงๆ“ แล้วจึงสอนว่า “เกิดเป็นคนต้องรู้จักเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ และเสียสละ อย่างที่ลูกทำวันนี้เป็นสิ่งที่ดีมากนะลูก“    เมื่อกล้วยได้ยิน แม่พูดเช่นนั้นก็พลันนึกถึงข้อตกลงของต้นแก้วได้ จึงรีบถามแม่          “ แม่ว่าสิ่งที่กล้วยทำไป เรียกว่าทำดีเป็นพิเศษได้ไหมจ๊ะ“          “ได้แน่ๆ ลูก สงสัยอะไรหรือ“       แม่ถามด้วยความประหลาดใจ