๑ ๒ ๓ ๔  ๕ ๖ ๗ ๘ ๙ ๑๐ ๑๑ ๑๒ ๑๓ ๑๔ ๑๕ ๑๖ ๑๗ ๑๘ ๑๙ ๒๐ ๒๑ ๒๒ ๒๓ ๒๔ ๒๕ ๒๖ ๒๗ ๒๘ ๒๙ ๓๐ ๓๑ ๓๒ ๓๓ ๓๔ ๓๕ ๓๖ ๓๗ ๓๘ ๓๙ ๔๐ ๔๑ ๔๒ ๔๓                      “บัว บัว รอด้วยซิ” พอตามทันก็เห็นเจ้าบัวกำลังคุ้ยเขี่ยอะไรอยู่จึงไป หยุดยืนดู ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดุ ๆ ดังมาว่า          “นี่เธอ บอกเจ้าลูกหมาตัวนี้ให้หยุดคุ้ยเขี่ยฉันเสียทีได้ไหมฉันรำคาญ” เมื่อกล้วยได้ยินเช่นนั้นจึงหันไปปรามเจ้าบัวให้หยุด แล้วจึงกล่าวคำขอโทษ           “ฉันขอโทษที่เจ้าบัวทำให้เธอรำคาญ” แล้วก็หันไปดุเจ้าบัว           “เจ้าบัวหยุดเดี๋ยวนี้นะ” แล้วพูดต่อไปว่า           “เธอเป็นรากของต้นไม้อย่างเดียวกับพวกนั้นหรือ” กล้วยพูด พร้อมกับชี้มือไปรอบๆ แล้วจึงพูดอีกว่า