|
|
กล้วยปีนป่ายไปตามทางเดินอย่างสนุกสนาน โดยมีเจ้าบัว
เดินตามไปติดๆ
เอ เจ้าบัว
ได้กลิ่นอะไรไหม หอมชื่นใจจังเลย กล้วยพูด
พร้อมกับทำจมูกฟุดฟิด เราเลี้ยวไปทางนี้กันเถอะ ฉันแน่ใจว่า
กลิ่นลอยมาจากทางนี้แน่
หนทางที่กล้วยและบัวกำลังเดินไปนั้น
เป็นทางลำบากต้อง
ปีนป่ายไปตามก้อนหิน แต่ก็ยิ่งทำให้กล้วยสนุกสนานมากขึ้น หลังจาก
ปีนมาสักครู่หนทางที่ต้องปีนป่ายก็สิ้นสุดลง กลายเป็นที่ราบกว้าง
เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีหลายพันธุ์ กล้วยตื่นตะลึงกับความงาม
เหล่านั้นจนอยากจะวิ่งเข้าไปเชยชมเสียทุก ๆ ดอก ฉับพลันก็
คิดถึงแม่ขึ้นมาทันที จึงรำพึงมาเบา ๆ ว่า แหมอยากมีกล้อง
ถ่ายรูปจังเลย จะได้ถ่ายรูปดอกไม้สวย ๆ นี้ไปให้แม่ดู พอพูดจบ
ก็ได้ยินเสียงตอบกลับมาว่า
เสียใจนะจ๊ะ
ถึงแม้เธอจะมีกล้องถ่ายรูปก็คงไม่มีประโยชน์
หรอก เธออย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กับต้นแก้วซิว่า เธอจะเก็บเรื่อง
การมาเที่ยวเมืองต้นไม้นี้ไว้เป็นความลับ จะบอกใครไม่ได้เพราะ
ถึงเธอบอกก็คงไม่มีใครเชื่อเธออยู่ดี
เธอรู้เรื่องสัญญาระหว่างฉันกับต้นแก้วได้อย่างไรนะ
กล้วยถามด้วยความแคลงใจ
ต้นแก้วกับฉันเป็นเพื่อนสนิทกัน
เรารักกันมากและไม่เคย
มีความลับต่อกัน กล้วยได้ยินเสียงตอบกลับมา
กล้วยจึงพูด
ถ้าอย่างนั้น เธอช่วยแนะนำตัวให้ฉันรู้จักหน่อยซิ |
|
|
|