|
|
เย็นวันหนึ่งหลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว
กล้วยออกไปวิ่งเล่นหน้าบ้านกับเจ้าบัวลูกหมาตัวโปรด ทันใดนั้นกล้วยก็ได้ยินเสียงเรียกเบาๆ
กล้วยจ๊ะ กล้วยจ๋า กล้วยหันไปรอบๆ
เพื่อหาว่าใครเรียก
ก็ไม่เห็นมีใครอยู่ในบริเวณนั้น
กล้วยจ๊ะ กล้วยจ๋า กล้วยได้ยินเสียงเรียกอีกเป็นครั้งที่สอง
มองหาใครอยู่จ๊ะ ฉันกำลังพูดกับเธออยู่ตรงนี้
ทำไมไม่
หันหน้ามาพูดกับฉันล่ะ
เอ๊ะ ไม่เห็นมีใครเลยนอกจากต้นแก้วต้นนี้
กล้วยรำพึงเบาๆ
ก็ใช่นะสิ ฉันนี่แหละ คือ
ต้นแก้ว
ฉันไม่เชื่อหรอก ต้องมีใครกำลังหลอกฉันอยู่แน่ๆ
ต้นแก้ว
พูดไม่ได้นี่นา กล้วยร้องขึ้น
เชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจเธอ
แต่ฉันก็กำลังพูดอยู่กับเธอจริงๆ ฉันไม่เคยพูดกับใครเลยนะแต่ที่ฉันพูดกับเธอก็เพราะฉันเห็นว่าเธอ
เป็นเด็กดี เป็นที่รักของพ่อ แม่ ครู และ เพื่อนๆ และที่สำคัญก็คือ
เธอรักฉัน
ต้นแก้วบอก
เธอรู้ได้อย่างไรว่าฉันรักเธอ
ขี้ตู่นะซี
กล้วยพูด
ก็...เธอแอบมาจูบฉันบ่อยๆไม่ใช่หรือต้นแก้วเอ่ยขึ้นด้วย
น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ
|
|
|
|