|
|
กล้วยมีความรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังล่องลอยไปในที่
อันเวิ้งว้างว่างเปล่า เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่งก็พบว่าตัวเองตกอยู่
ในที่แห่งหนึ่งอันมืดทึบและอับชื้น กล้วยมองไปรอบๆ แล้วก็ร้อง
อุทานด้วยความตกใจ โอ๊ย อะไรกันนี่นุงนังไปหมด
พอพูดจบกล้วยก็ได้ยินเสียงหัวเราะกึกก้อง พร้อมทั้งได้ยิน
เสียงตอบกลับมาว่า
เธอไม่เคยเห็นพวกฉันเลยหรือ
ไม่เคยเห็นหรอก ก็ฉันเพิ่งเคยมาเมืองต้นไม้นี่ กล้วยตอบ
อย่างกลัวๆ หลังจากกล้วยพูดจบก็ได้ยินเสียงพูดมาอีกว่า
พวกฉันไม่ได้อยู่ที่นี่แห่งเดียวหรอกนะ ที่บ้านเมืองของเธอ
พวกฉันก็อยู่กันมาก แต่พวกฉันออกจะขี้อาย จะหลบอยู่ใต้ดิน
เป็นส่วนใหญ่ มีบางพวกเท่านั้นที่กล้าหาญหน่อยก็จะปล่อยให้
บางส่วนโผล่พ้นดินขึ้นมาบ้าง ส่วนที่พวกกล้าหาญชาญชัยมาก ๆ
ก็จะไม่ต้องอาศัยพื้นดินเลย แต่พวกนี้มีน้อย เธอคิดออกหรือยัง
ว่าพวกฉันเป็นใคร
เสียงนั้นถามมาอีก
ยัง กล้วยตอบ
ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกใบ้ให้อีกหน่อย คือพวกฉันนี่เป็นพวกที่สำคัญมาก
ถ้าไม่มีพวกฉัน ต้นไม้ทั้งหลายก็จะไม่สามารถตรึงอยู่กับดินได้
จะต้องโค่นล้ม
กันไปหมด เธออาจจะเคยเห็นเวลาที่มีลมพายุแรงๆ เมื่อใดที่พวกฉันสู้แรงลม
ไม่ได้ เธอก็จะเห็นพวกฉันหลุดออกมาจากดินเวลาต้นไม้ลม
|
|
|
|