๑๐
๑๑ ๑๒ ๑๓ ๑๔ ๑๕
๑๖ ๑๗ ๑๘ ๑๙ ๒๐
๒๑ ๒๒ ๒๓ ๒๔ ๒๕
๒๖ ๒๗ ๒๘ ๒๙ ๓๐
๓๑ ๓๒ ๓๓ ๓๔ ๓๕
๓๖ ๓๗ ๓๘ ๓๙ ๔๐
๔๑ ๔๒ ๔๓    
       
 

 



          “อ๋อ ฉันรู้แล้ว”   กล้วยร้องขึ้น   “พวกเธอเป็น ราก ของต้นไม้
ใช่ไหม   ฉันเคยเห็นรากต้นไม้ใหญ่ๆ เวลาถูกพายุพัดจนล้ม”
          “ใช่แล้ว เก่งมาก” กล้วยได้ยินเสียงชมและได้ยินคำอธิบาย
ต่อไปอีกว่า
          “ต้นไม้ที่ล้มแบบนั้นไม่ช้าก็ตายเพราะไม่มีอาหารไปเลี้ยง
ส่วนต่างๆ ของต้นไม้   ต้นไม้ต้องให้ฉันชอนไชลงไปในดินเพื่อดูด
น้ำและ อาหาร ซึ่งได้แก่ แร่ธาตุจากดินเข้าไปเลี้ยงส่วนต่างๆ ให้เจริญเติบโต ฉันมีความสำคัญต่อต้นไม้มากนะ ถ้าต้นไม้ขาดฉัน
จะต้องตาย ลองเปรียบเทียบกับตัวเธอเองก็แล้วกัน ถ้าเธอขาด
อาหารและน้ำเธอจะอยู่ได้ หรือไม่”
         
กล้วยฟังคำอธิบายด้วยความสนใจ แล้วจึงถามว่า
           “เวลาเธอชอนไชไปตามดินเธอไม่เจ็บหรือ ดินแข็งออก“
รากหัวเราะแล้วตอบว่า"ฉันทำได้เพราะมีเครื่องป้องกันอันตรายที่วิเศษสุดเลย
เธอลองเข้ามาดูฉันใกล้ๆ ซิ เธอจะเห็นว่าที่ปลายรากมีปลอกหุ้ม ฉันตั้งชื่อให้มันว่า หมวกราก     หมวกรากนี่แหละที่ทำให้ส่วนปลายของฉันปลอดภัยเวลาที่
ชอนไชไปในดิน
“
            “ลองจับดูซิว่าเป็นอย่างไร“  รากคะยั้นคะยอกล้วยจึงเอื้อมมือไปแตะ
เบาๆ แล้วพูดว่า
“นิ่ม ๆ แล้วก็ชื้น ๆ ด้วย“
            “ใช่แล้วลักษณะแบบนี้เองที่ช่วยให้ฉันแทรกตัวลงไปในเม็ดดินได้ง่าย.
รากตอบ


 
กลับหน้าแรก